By Το καλοκαίρι δεν πουλάει σπίτια. Πουλάει όνειρα. Κι αν είσαι αρκετά αφελής, θα αγοράσεις και τα δύο.
Οι τοίχοι είναι οι ίδιοι τον Γενάρη και τον Αύγουστο. Η υγρασία δεν εξαφανίζεται. Τα τετραγωνικά δεν μεγαλώνουν. Αλλά ο ήλιος κάνει το μαγικό του. Η ίδια βεράντα που τον χειμώνα βλέπει τη βροχή, τώρα ανοίγει στο ηλιοβασίλεμα. Το ίδιο μπαλκόνι που κοιτά τον δρόμο, τώρα κοιτάζει μια υπόσχεση.
Το καλοκαίρι δεν αγοράζεις τετραγωνικά. Αγοράζεις πρωινά που μυρίζουν καφέ και τσιγάρο στο μπαλκόνι. Μεσημέρια που ακούγεται μόνο ο πάγος να λιώνει σε ποτήρι με fredo. Δείπνα κάτω από μια πέργκολα που τον χειμώνα καλύπτει σκόνη και ξεχασμένα όνειρα.
Τον Ιούλιο οι επισκέψεις έχουν άλλον ρυθμό. Δεν κοιτάς μόνο κουφώματα. Κοιτάς το φως που μπαίνει. Τον αέρα που γλιστράει μέσα από τα δωμάτια. Σκέφτεσαι όχι «πόσο κάνει», αλλά «πώς θα είναι να ξυπνάω εδώ;».
Γιατί το καλοκαίρι είναι καλός πωλητής. Σου δίνει το συναίσθημα πριν το συμβόλαιο. Κι όσοι πατούν για πρώτη φορά αυλή εξοχικού δεν μιλούν για όρους. Μιλούν για «παιδιά που θα μεγαλώσουν εδώ» και «καλοκαίρια που θα θυμόμαστε».
Δεν είναι ψέμα. Είναι η αλήθεια, τυλιγμένη σε ήλιο και αρμύρα. Το καλοκαίρι μπορεί να σε πείσει ότι όλα είναι πιο εύκολα, πιο εφικτά, πιο όμορφα. Η λογική κάνει στην άκρη, το συναίσθημα πιάνει το τιμόνι.
Τον Σεπτέμβρη, το ίδιο σπίτι θα δείχνει μικρότερο, πιο παλιό, πιο ακριβό. Αλλά τότε το καλοκαίρι θα έχει ήδη φύγει — κι η υπόσχεση μαζί του.
Κι έτσι κλείνονται οι καλύτερες συμφωνίες. Στη ζέστη, με φως που σε τυφλώνει αρκετά ώστε να μη δεις όλα τα ψιλά γράμματα.
