Η αγορά ακινήτων είναι χτισμένη πάνω στην καθυστέρηση. Δεν είναι από ατύχημα, είναι έτσι από κατασκευής. Είναι η σιωπή ανάμεσα στα email, τα τηλεφωνήματα που “θα γίνουν αύριο”, οι υπογραφές που “είναι θέμα ημερών” αλλά μοιάζουν να χάνονται σε εβδομάδες. Αν το σκεφτείς, η αγοραπωλησία δεν είναι deal. Είναι μαραθώνιος. Κι εμείς δεν είμαστε sprinters. Είμαστε περιπατητές. .Όλα κινούνται σε ρυθμούς παλιού ρολογιού τσέπης. Αργεί, αλλά κανείς δεν το επισκευάζει. Όχι επειδή δεν μπορεί. Αλλά υπάρχει παράδοση εδώ που αλλάζει ακόμα και το “θέλω” μας. Φοβόμαστε να χαλάσουμε την παράδοση.
Στο μεταξύ, εμπλέκεται όλο το κλασικό καστ: Δικηγόροι που μιλάνε για “το άρθρο 12 παρ. 3” σαν να πρόκειται για όρο κληρονομιάς στο Game of Thrones. Συμβολαιογράφοι που κρατάνε το κλειδί του deal όπως ο τελετάρχης το δαχτυλίδι. Δημόσιες υπηρεσίες που λειτουργούν σαν βυζαντινό τείχος. Και ξέρεις κάτι; Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Άρα; Απόλαυσέ το. Κάν’ το με στυλ. Πιες καφέδες. Κράτα σημειώσεις. Γράψε την ιστορία. Μια ιστορία για αγοραστές που “το σκέφτονται ακόμα” και ιδιοκτήτες που “περιμένουν καλύτερη προσφορά”. Με το βλέμμα εκείνου που ξέρει ότι η αγορά έχει δικούς της ρυθμούς.Το παιχνίδι δεν είναι μόνο να κυνηγάς το κάθε λεπτό. Το παιχνίδι είναι να αντέχεις να περιμένεις χωρίς να χάνεις το μυαλό σου.Στο τέλος, η αγορά δεν σε κρίνει από τις ώρες που έχασες. Δεν πληρώνει για τον χρόνο σου. Πληρώνει για το αποτέλεσμα σου.
Κι εκεί, μένει μία ερώτηση: Ποιος ήσουν όσο περίμενες; Κυνικός; Απελπισμένος; Ή επαγγελματίας που ξέρει ότι η υπομονή είναι κομμάτι του κέρδους;